سوره القمر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

1

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌و مهربانى‌اش هميشگى.


إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ نَهَرٍ

54

يقينا پرهيزكاران در بهشت‌ها و [كنار] نهرها هستند؛


فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ

55

در جايگاهى حق و پسنديده نزد پادشاهى توانا.


سوره الرحمن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ الرَّحْمٰنُ

1

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ [خداى‌] رحمان


عَلَّمَ الْقُرْآنَ

2

قرآن را تعليم داد.


خَلَقَ الْإِنْسانَ

3

انسان را آفريد؛


عَلَّمَهُ الْبَيانَ

4

به او بيان آموخت؛


الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ بِحُسْبانٍ

5

خورشيد و ماه با حسابى [منظم و دقيق‌] روانند؛


وَ النَّجْمُ وَ الشَّجَرُ يَسْجُدانِ

6

و گياه و درخت همواره [براى او] سجده مى‌كنند؛


وَ السَّماءَ رَفَعَها وَ وَضَعَ الْمِيزانَ

7

و آسمان را برافراشت و [براى سنجش هر امر معنوى و مادى‌] ترازو نهاد؛


أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزانِ

8

تا در [سنجيدن با] ترازو طغيان روا مداريد [و از مرز عدالت و انصاف مگذريد.]


وَ أَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَ لا تُخْسِرُوا الْمِيزانَ

9

و ترازو را به عدالت برپا داريد و از ترازو مكاهيد؛



قاری